Maria Łotocka Medajska (ur. 24 października 1944 we Lwowie) – polska poetka. Ukończyła filologię polską na Wileńskim Państwowym Instytucie Pedagogicznym. Debiutowała jako poetka w 1961 roku na łamach dziennika „Czerwony Sztandar” w Wilnie. W latach 1968-1986 była redaktorką „Czerwonego Sztandaru”. W latach 1978-1981 pełniła funkcję przewodniczącej Kółka Literackiego w Wilnie. W 1991 roku otrzymała nagrodę Związku Literatów Polskich im. Słowackiego. Opublikowała następujące książki poetyckie: Rozmowa (1991), Ostatni nokturn (2000), Mój Mickiewicz: wiersze poetki wileńskiej.
Zmarła 31 sierpnia 2020 r. w wieku 75 lat.
Wieczne odpoczywanie racz jej dać, Panie ..
Nie posiadała odpowiednich środków finansowych, dlatego też poniżej prośba o wsparcie Jej pogrzebu, którego koszty wynoszą ok. 13 tys. zł.
Maria Łotocka – życiorys przez Nią napisany
Urodziłam się 24.X.1944 r. we Lwowie. Debiutowałam w wieku 17 lat. We Lwowie ukończyłam Polską Szkołę Średnią Nr.24 im. Marii Konopnickiej. Studia odbyłam w Wileńskim Instytucie Pedagogicznym na Wydziale Filologia Polska (1963-1968). W czasie studiów byłam redaktorem naczelnym gazety studenckiej „Polonista” (1964-1968). Po ukończeniu studiów pracowałam jako dziennikarka w redakcji polskiego dziennika „Czerwony Sztandar” (1968-1986). Jestem autorką wielu artykułów, wywiadów (m.in. z najwybitniejszymi twórcami Litwy – poetami, malarzami, kompozytorami, rzeźbiarzami), reportaży, recenzji filmowych i in. publikowanych w „Czerwonym Sztandarze”, redagowałam i opracowywałam stałą rubrykę poezji w Kolumnie Literackiej „Czerwonego Sztandaru”.
Reaktywowałam Polskie Koło Literackie w Wilnie (1978-1981), była to praca społeczna. Byłam prezesem Koła a także wiceprezesem Polskiej Sekcji Literackiej przy Związku Pisarzy Litwy (1989-1997), także społecznie. W Wilnie organizowałam polsko – litewskie imprezy poetyckie. Publikowałam wiersze w wielu antologiach poetyckich m.in. w „Sponad Wilii cichych fal” (Wydawnictwo ”Šviesa”, Kowno (1985) ”Współczesna polska poezja Wileńszczyzny”(Wydawnictwo „Polonia” Warszawa 1986”), Łamanie się opłatkiem wiersza poetów znad Wisły i Wilii, Kraków 1988, Miasta miłości – Lwów – Wilno – Kraków, Kraków 1989, W stronę Wilna, Warszawa 1989,Tobie Wilno, Towarzystwo Literackie im. A. Mickiewicza Białystok 1989,Aleja poetów, Kraków 1989,Poezijos Pavasaris (Wiosna Poezji), Wilno 1990, Poezijos Pavasaris (Wiosna Poezji), Wilno 1991,Tobie Wilno, Białystok 1992, Wigilia Wileńska, Bytom 1992, Serce wydarte z polskiej piersi, Warszawa 1993, Poezja Ostrobramska, Białystok 1995, Ogród Przedziwny,WSiP, Warszawa 1995, Dźwięczenie słowem, Kraków 1996,Po stokroć wracam, Warszawa 1996,Poezja Ostrobramska, Białystok 1996,Po stokroć wracam, Warszawa 1997,The Auschwitz Poems, Oświęcim 1999,Eltékozolt ajándek (Zmarnowane dary), Kaposvár 2003,„My, ludzie Lwowa” (2006),Człowiek i prawda, Kraków 2006,Świadectwo, Warszawa 2007, Praski Almanach Literacki, Warszawa 2008,„Czerwona róża dla niej”, Kąkolewnica 2009, Beethoven, PIW Warszawa 2010, Strofy gębickie, Pępowo 2012 i wielu in.
Moje utwory ukazywały się w zagranicznych pismach literackich. Były tłumaczone na języki: litewski, ukraiński, czeski, węgierski, niemiecki, francuski, angielski, rumuński i in.
Tłumaczyłam poezję Anny Achmatowej i poetów litewskich. Na zaproszenie ówczesnego prezesa, jestem członkiem Związku Literatów Polskich od 1991 r. W 1989 otrzymałam Dyplom Uznania Kierownika Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Dzielnicowego Kraków- Podgórze za Całokształt Działalności Zawodowej i Społecznej na Rzecz Rozwoju i Upowszechniania Kultury w Krakowie, w 2002 Dyplom Uznania Stowarzyszenia Współpracy Polska- Wschód Zarządu Krajowego w Warszawie i Stowarzyszenia Kulturalnego „Krajobrazy” w Legnicy za Bezinteresowną Pomoc i Hojność Serca Okazywaną Dzieciom z Rodzin Polskich i Polsko- Ukraińskich Warszawa- Legnica,w roku 2004 Medal Honorowy Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” – „Meritus Patriae” i wiele podziękowań od szkół, bibliotek, placówek kulturalnych i in.
Byłam dwukrotną stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie (1997 i 1999). Jestem laureatką Nagrody Specjalnej Ministra Kultury (2009), Medalu Mickiewicz- Puszkin (2010), Nagrody Witolda Hulewicza – Warszawa 2008 rok.
Miałam spotkania autorskie w Polsce od roku 1971 m.in. w bibliotekach publicznych województwa warszawskiego, województwa mazowieckiego m.in. w ramach Mazowieckich Spotkań z Książką, w szkołach podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, liceach w Polsce. Do moich wierszy muzykę pisali wileńscy kompozytorzy, a moje teksty poetyckie wykonywał zespół wokalny „Stokrotki” z Wilna pod kierownictwem J. G. Mincewicza. Moje wiersze były prezentowane na antenie radia i TV w Polsce, na Ukrainie i Litwie (Kraków, Warszawa, Rzeszów, Lwów, Kijów, Wilno).
Jestem laureatką (w latach 2006-2020) kilkudziesięciu konkursów literackich organizowanych cyklicznie w Turku, Chojnicach, Nowym Tomyślu, Sianowie, Miasteczku Śląskim, Starym Sączu, Pińczowie, Łomiankach, Nowym Sączu, Warszawie, Tucholi, Katowicach, Chrzanowie, Piwnicznej, Białowieży, Konstantynowie Łódzkim, Pruszkowie, Grójcu i wiele in. Jestem również laureatką Nagrody Literackiej im. Juliusza Słowackiego ZLP w Warszawie, Głównej Nagrody im. Zbigniewa Chałko w Ogólnopolskim Turnieju Jednego Wiersza w 2000 r. w Warszawie za wiersz poświęcony pamięci Zbigniewa Herberta pt.:” W nadciągającej bieli”. Wydałam w Polsce tomiki poetyckie: ”Rozmowa” (1991), ”Wierność sobie” (1994), ”Mój Mickiewicz”(1999), ”Ostatni Nokturn’’- opowieść poetycka o Fryderyku Chopinie.(2000). Moje wiersze ukazały się kilkakrotnie w wersji e-book.
