Refleksje ks. prof. Józef Naumowicz, duszpasterza Ormian-katolików w Polsce.
W drugą niedziela Wielkiego Postu (21 II 2021) liturgia ormiańska wspomina utratę raju przez pierwszych ludzi, naszych Prarodziców a więc utratę życia w bliskości ze swoim Stwórcą.
Zerwanie z rajskiego drzewa poznania dobra i zła zakazanego owocu
– pozornie smakowitego i atrakcyjnego – przyniosło ludziom ogromny dyskomfort, utratę trwałego szczęścia, zamieszanie w relacjach międzyludzkich (mężczyzna i kobieta poczuli wstyd i zażenowanie wobec siebie, „poznali, że są nadzy”, Rdz 3,7), utratę ufności i więzi z Bogiem (“skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu”, Rdz 3,8), wreszcie rozpoczęcie niepewnego i kruchego ziemskiego życia prowadzonego w pocie czoła.
Ale wygnanie z raju nie oznaczało odrzucenia ludzi przez Boga.
Gdy człowiek utracił więź ze swoim Stwórcą, został umieszczony
– jak podaje grecki przekład Księgi Rodzaju – „naprzeciw raju” (Rdz 3,24) lub, jak napisał św. Ireneusz z Lyonu w końcu II w., „naprzeciw raju, na drodze do niego”.
To oznacza, że człowiek nie utracił całkowicie kontaktu z rajem,
w głębi swej duszy i sumienia zachował pamięć o raju i swym Stwórcy – dlatego tak bardzo pragnie prawdziwej miłości, dobra i trwałego. niezmiennego szczęścia.
Odtąd jest ciągle na drodze do raju, za nim tęskni i go pragnie.
Raj pozostanie jednak dla niego nieosiągalnym marzeniem, bo sam nie może do niego wrócić.
Tę drogę do raju może na nowo odtworzyć jedynie sam Bóg, Zbawiciel człowieka. Jeżeli Bóg umieścił ludzi „na drodze do raju”, to znaczy, że zaprasza ich do nieustannego oczyszczania się, a zarazem do zdobywania i rozwijania prawdziwej wiary i miłości.
Załączam dziś kalendarz Wielkiego Postu. Zachęcam, by przyjrzeć się mu i zobaczyć, ile dni już minęło, ile jeszcze wiele pozostało.
Zapraszam, by tego czasu nie stracić, by nie zmarnować wielkiej szansy duchowego odnowienia i umocnienia, jaki ten okres daje.
A przede wszystkim jeszcze zachęcam do większego zaufania do miłości Boga.
z modlitwą ks. Józef Naumowicz
