„Zachowali się jak trzeba!” To słowa, które przez analogię odwołują się do słów Danuty Siedzikówny, pseudonim „Inka”, a które charakteryzują dzisiejszą postawę społeczności szkolnej Zespołu Szkół w Krównikach.
„Inka” należała do „żołnierzy wyklętych”. Pochodziła z rodziny o patriotycznych korzeniach. W wieku 15 lat złożyła przysięgę Armii Krajowej. Po przeszkoleniu została sanitariuszką. Aresztowana, po brutalnym śledz…twie została skazana na karę śmierci, którą wykonano 28 sierpnia 1946 r. W obronie nie pomogły nawet zeznania funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, których sanitariuszka „Inka” również opatrywała. W przesłaniu z więzienia do sióstr napisała „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba.”
27 lutego 2015 roku, w przededniu „Narodowego Święta Pamięci Żołnierzy Wyklętych”, młodzież gimnazjalna pod kierunkiem nauczyciela historii pana Krzysztofa Kocyły wystawiła program słowno-muzyczny. Pierwszą część stanowiła prezentacja multimedialna, za pomocą której wprowadzono widzów w tematykę przedstawienia. Druga część była montażem – sceną dramatyczną, w której wystąpiła uczennica w roli „Inki”. Siedziała na twardym więziennym łóżku obok stolika z krzyżykiem, szklanką wody i suchego chleba. Szkolni aktorzy przeplatali sceny sytuacyjne wierszami, w otoczeniu surowej scenografii komunistycznego więzienia oraz piosenkami patriotycznymi, które śpiewał chór szkolny pod kierunkiem nauczycielki muzyki pani Agnieszki Glazar-Mazurek. Realia trudnych powojennych czasów i dalszą walkę o niepodległość przedstawili także uczniowie, którzy są jednocześnie członkami ruchu harcerskiego. Nad całością występu górowało hasło „… bo chcieli być wolni …”.
Na zakończenie głoś zabrała dyrektor szkoły pani Beata Cichocka, która serdecznie podziękowała nauczycielom i uczniom za przygotowanie pięknego programu artystycznego. Pani dyrektor zwróciła uwagę na potrzebę codziennego życia według ustalonych zasad i wartości.
Dowodem, że występ bardzo się podobał były otrzymane gromkie brawa, którym nie było końca.
Społeczność szkolna „zachowała się jak trzeba”, oddając cześć oraz przywracając godność i pamięć bohaterom, którzy na wiele lat zostali „wyklęci” przez system komunistyczny.
