„Ludzie dobrzy jak chleb” – Wystawa pokonkursowa Fundacji im. Brata Alberta w 100-lecie śmierci Patrona
Uroczyste otwarcie – Poniedziałek, 20 czerwca, g. 17.00 – Muzeum w Chrzanowie, Oddział Wystaw Czasowych „Dom Urbańczyka”, ul. Henryka 16
Termin ekspozycji – 20 czerwca – 16 sierpnia 2016
25 grudnia 2016 r. wypada setna rocznica śmierci św. Brata Alberta (Adama Chmielowskiego). Adam Chmielowski (1845-1916) był utalentowanym artystą, uczestnikiem powstania styczniowego (w którym stracił nogę) ale przede wszystkim był człowiekiem, który poświęcił życie najuboższym podążając za ewangelicznym wyzwaniem Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią (Mt 5, 7). W młodości studiował malarstwo w Warszawie, Paryżu i Monachium. Przyjaźnił się z ludźmi kultury i nauki, m. in.: Wyczółkowskim, Gierymskim, Witkiewiczem, Modrzejewską. W 42. roku życia porzucił karierę i zamieszkał w tworzonym przez siebie przytulisku wśród bezdomnych, alkoholików i nędzarzy. Przywdział habit zakonny i złożył śluby zakonne dając początek Zgromadzeniom Braci i Sióstr Posługujących Ubogim (Albertynów i Albertynek), których organizację i sposób życia oparł na pierwotnym franciszkaniźmie, praktykując radosne, ewangeliczne ubóstwo. Jest w tej postaci coś – mówił o Bracie Albercie kard. Karol Wojtyła w 1977r. – co głęboko odpowiada trudnościom i niepokojom naszych czasów.
W dniu 22 czerwca 1983 roku, podczas mszy św. na krakowskich Błoniach papież Jan Paweł II ogłosił Brata Alberta błogosławionym, a następnie 12 listopada 1989 roku, podczas kanonizacji w Rzymie – świętym. Święty Brat Albert patronuje działalności Fundacji, która od niemal 30 lat niesie pomoc osobom niepełnosprawnym intelektualnie. Fundacja im. Brata Alberta została założona w 1987 roku przez śp. Zofię Tetelowską, śp. inż. Stanisława Pruszyńskiego, ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego oraz osoby wywodzące się z Duszpasterstwa Osób Niepełnosprawnych i wspólnot „Wiara i światło” z Krakowa, zwanych popularnie „Muminkami”. O nich, o Ludziach Dobrych jak Chleb, Prezes Fundacji ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski pisze w swojej książce: (…) grupa szaleńców Bożych (…) podjęła się karkołomnego zadania, jakim w ówczesnym czasie było utworzenie społecznego domu dla niepełnosprawnych intelektualnie sierot. Pomimo wielu trudności i problemów, nie tylko materialnych, w Radwanowicach pod Krakowem powstało Schronisko dla Niepełnosprawnych. Szybko stało się placówką macierzystą dla (…) domów, warsztatów i świetlic, które na jego wzór zakładano w całej Polsce. W ten sposób narodziła się Fundacja im. Brata Alberta, jedna z pierwszych tego typu w naszym kraju. Dzieło to mogło ustawicznie się rozwijać, gdyż wspierali je Ludzie Dobrej Woli. Byli bardzo różni, dzieliło ich pochodzenie, charaktery i doświadczenia życiowe. Lecz połączyła troska o słabszych potrzebujących pomocy. Niektórzy z nich odeszli już z tego świata.
Na wystawie prezentowanej w Muzeum w Chrzanowie jeden z wątków przybliża historię i działalność Fundacji im. Brata Alberta. Można zobaczyć m. in.: dokumenty założycielskie, kroniki, zdjęcia z wydarzeń i codziennej pracy Fundacji. Trzon wystawy stanowią, nie pokazywane wcześniej publicznie, prace podopiecznych nadesłane na konkurs ogłoszony przez Zarząd Krajowy Fundacji pt. „Święty Jan Paweł II i Święty Brat Albert”. Autorzy wypowiadają się w bardzo różnorodnych formach zarówno plastycznych (malarstwo, rysunek, grafika, rzeźba, płaskorzeźba, kolaż, tkanina), jak i literackich. Istotą sztuki jest dusza wyrażona w stylu, pisał Adam Chmielowski w rozprawie „O istocie sztuki”. Twórczość osób niepełnosprawnych jest wyrazem tej tezy. W prezentowanych na wystawie pracach widać wysiłek twórcy, czuje się pasję, zaangażowanie emocjonalne i serce. Wystawa pokazuje też efekty jednego z ważnych aspektów w działalności Fundacji, jakim jest terapia poprzez sztukę.
Jest to kolejna ekspozycja organizowana przez Muzeum w Chrzanowie we współpracy z Fundacją im. Brata Alberta. Dotychczas w Muzeum można było zobaczyć, m. in.: „Twój brat niepełnosprawny” (2002), „Anioły są wśród nas” (2015).
Oprac. MWS
