PROGRAM UROCZYSTOŚCI PATRIOTYCZNO-RELIGIJNYCH UPAMIĘTNIAJĄCYCH WSPARCIE NARODU POLSKIEGO W DĄŻENIACH NIEPODLEGŁOŚCIOWYCH UDZIELONE PRZEZ PAŃSTWO WĘGIERSKIE
Podczas uroczystości w Skierniewicach będzie prezentowana Grupa Rekonstrukcji Historycznych przy Stowarzyszeniu Tradycji 26. Skierniewickiej Dywizji Piechoty.
Skierniewice 12 sierpnia 2015 r.
Godz. 15.00–16.00
• Wizyta zaproszonych gości u Pana Krzysztofa Jażdżyka, Prezydenta Miasta Skierniewice
– Pan Ákos Engelmayer, b. Ambasador Węgier,
– Pan Janos Tischler, Dyrektor Węgierskiego Instytutu Kultury w Warszawie,
– Pan Konstanty Marat, Prezes Skierniewickiej Izby Gospodarczej,
– Pan Marian J. Grochowski, Prezes Stowarzyszenia „Liberatis” (Ratusz w Skierniewicach).
Godz. 17.30
• Zostaną złożone kwiaty przed pomnikiem usytuowanym przed budynkiem dworca PKP w Skierniewicach.
Godz. 18.00
• W Kościele Garnizonowym w Skierniewicach wszystkich przybyłych gości powita ks. ppłk Paweł Piontek, Proboszcz Parafii Garnizonowej w Skierniewicach.
– Zabranie głosu przez Pana Ákosa Engelmayera, b. Ambasadora Węgier,
– Zabranie głosu przez Pana Janosa Tischlera, Dyrektora Węgierskiego Instytutu Kultury w Warszawie,
– Zabranie głosu przez Pana Krzysztofa Jażdżyka, Prezydenta Miasta Skierniewice,
– Zabranie głosu przez Pana Konstantego Marata, Prezesa Skierniewickiej Izby Gospodarczej,
Wręczenie podziękowań instytucjom i osobom prywatnym, które wspierały dzisiejszą uroczystość (podziękowania będą podpisane przez Pana Janosa Tischlera, Dyrektora Węgierskiego Instytutu Kultury w Warszawie i Pana Ákosa Engelmayera, b. Ambasadora Węgier w Polsce).
Godz. 19.10
•Przejazd na miejsce obiadu.
Godz. 19.20
• Obiad
– Zabranie głosu przez Pana Konstantego Marata, Prezesa Skierniewickiej Izby Gospodarczej.
(Centrum Konferencyjno-Rozrywkowe Maraton, ul. Jana III Sobieskiego 20, Skierniewice, oprawa protokolarna i ceremonialna).
Zakończenie uroczystości w Skierniewicach
Marian Jan Grochowski
Prezes Stowarzyszenia „Liberatis”
Ákos Engelmayer (ur. 1938), ambasador Węgier w Polsce, w okresie urzędowania od 10 października 1990 do 8 marca 1995 r.
Uczestniczył w rewolucji węgierskiej 1956. Pracował jako zecer w związku z niemożnością podjęcia studiów w kraju. W latach 1962–1968 studiował etnografię na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów pozostał w Polsce, był zatrudniany m.in. jako przewodnik wycieczek oraz tłumacz. W latach 1970–1989 pracował w Interpressie (z przerwą na okres 1981–1982), gdzie był kierownikiem redakcji węgierskiej oraz szefem redakcji węgierskojęzycznego czasopisma „Polska”. W 1980 roku przystąpił do NSZZ „Solidarność”. W 1987 roku był współzałożycielem Solidarności Polsko-Węgierskiej.
Po przełomie politycznym premier József Antall powierzył mu funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Polsce, pierwszego po upadku komunizmu. W roku 1992 złożył listy uwierzytelniające Stanisławowi Szuszkiewiczowi jako ambasador na Białorusi (z rezydencją w Warszawie). Obie funkcje pełnił do 1995 roku. Po odejściu z pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych podjął się wykładania historii Europy Środkowo-Wschodniej w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, współpracował również ze Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego.
Obecnie jest m.in. prezesem Wspólnoty Węgierskiej w Polsce. Żonaty z Krystyną Golińską, mieszka w Podkowie Leśnej.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1994) oraz Medalem Polonia Mater Nostra Est.
János Tischler (ur. 1967), historyk, polonista, tłumacz i redaktor prac historycznych. Ukończył historię i polonistykę na Uniwersytecie im. Eötvösa Loránda w Budapeszcie oraz Uniwersytecie Warszawskim.
W latach 1991–1998 oraz 2001–2010 pracownik naukowy Instytutu 1956 roku w Budapeszcie. Wykładał i prowadził seminaria na różnych uniwersytetach na Węgrzech i w Polsce (Budapeszt, Miszkolc, Warszawa, Toruń). Wicedyrektor Węgierskiego Instytutu Kultury w Warszawie (1998–2001), obecnie jego dyrektor (od 2011).
Głównymi kierunkami jego zainteresowań są polsko-węgierskie stosunki w XX wieku, zwłaszcza okres po 1945 roku, ze szczególnym uwzględnieniem polskich wątków węgierskiej rewolucji w 1956 roku oraz węgierskich reakcji na wydarzenia w Polsce w latach 1980–1981. Poza tym interesuje się historią Środkowej Europy oraz samych Węgier po drugiej wojnie światowej.
Do tej pory ukazało się ponad 500 jego publikacji – wśród nich zarówno kilka monografii, jak i słuchowiska oraz filmy dokumentalne i wystawy – w językach węgierskim, polskim, niemieckim, angielskim, słowackim i ukraińskim, poświęconych głównie polskim i polsko-węgierskim wątkom węgierskiej rewolucji w 1956 roku oraz węgierskim reakcjom na kryzys w Polsce w latach 1980–1981. Na ten właśnie temat napisał pracę doktorską (PhD), którą latem 2000 roku obronił z wyróżnieniem „summa cum laude”.
W dowód uznania swej działalności naukowej w październiku 1999 roku z rąk prezydenta Węgier Árpáda Göncza otrzymał Medal Pamiątkowy Imre Nagya oraz w listopadzie 2001 od prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego dostał Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Poza tym 23 października 2006 roku za działalność naukową związaną z badaniem i opracowaniem historii rewolucji węgierskiej z rąk prezydenta Węgier László Sólyoma otrzymał Medal Pamiątkowy Bohater Wolności. W 2013 roku przyznano mu polskie odznaczenie Medal „Pro Patria”, a w tym roku Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”.