Koleżanki, Koledzy, odszedł kolejny działacz Solidarności, pożegnajmy Go godnie, bowiem pięknie zasłużył się dla Wolności i Solidarności, dla naszej Ojczyzny.
Zmarł wybitny działacz „Solidarności” – kolega Ksawery Bogacz (ur. 27 VI 1948 w Kietrzu k. Raciborza, zm. 27.05.2018 r. w Krakowie), absolwent i pracownik AGH, informatyk i elektronik, działacz Solidarności od początku jej powstania, w szczególności w podziemnej działalności wydawniczej w latach ’80 ub. wieku.
Pogrzeb odbędzie się w poniedziałek 4 czerwca 2018 r. o godz. 11:40 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Ksawery Bogacz już w 1965 w liceum w Nowym Targu wystąpił jawnie ze sprzeciwem wobec akcji władz potępiającej list biskupów polskich do niemieckich, odmówił podpisania petycji w tej sprawie, nakłaniał innych uczniów do tego, następnie zagrożony relegowaniem ze szkoły w związku z naciskami SB. W 1977 był uczestnikiem demonstracji po śmierci Stanisława Pyjasa.
Od września 1980 w „Solidarności”, współinicjator i członek Komitetu Założycielskiego na AGH, następnie członek prezydium uczelnianej KZ AGH; współpracownik Sekcji Informacji przy MKZ w Krakowie; w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Małopolska.
14-16 XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego na AGH po wprowadzeniu stanu wojennego. Kolporter wydawnictw podziemnych; uczestnik demonstracji antyreżimowych; kilkakrotnie zatrzymany i przesłuchiwany przed manifestacjami rocznicowymi, przeszukania w domu i pracy; skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny za uczestnictwo w manifestacji.
W AGH, miejscu pracy jego przyszłej żony Anny Wierzbickiej była skrzynka na hurtowy kolportaż bibuły i wydawnictw niezależnych. Działał w ramach zorganizowanej przez Jerzego Szmida wielkiej krakowskiej struktury kolportażu i druku bibuły, w tym Tygodnika Mazowsze, zwanej od przełomu 85/86 „S-ka”, a od 1986 w Małopolskim Wydawnictwem Prasowym. Struktura ta zaopatrywała w wydawnictwa podziemne, oprócz Krakowa, także duże zakłady pracy w pobliskich województwach.
Od 1989 działał w reaktywowanej „Solidarności „ w AGH., dwukrotnie prowadził zjazdy regionalne związku, przez dwie kadencje członek senatu AGH z ramienia „S”. W l. 90. członek zarządu Towarzystwa Przyjaciół Kardiologii i Kardiochirurgii.
Zawodowo, w latach 1968-1972 był konserwatorem elektronicznych maszyn cyfrowych w Zakładzie Elektronicznej Techniki Obliczeniowej w Krakowie. Następnie w l. 1972-2005 szefem zespołu serwisowego na AGH. NSZZ „S”; był wykładowcą AGH, Centrum Informatyki. Od 1992 współwłaściciel firmy komputerowej.
Uhonorowany został m.in. Medalem „Dziękujemy za wolność” (2016).
Niech spoczywa w pokoju,
Stowarzyszenie Sieć Solidarności
