10 marca 2018 r. w Łaziskach k. Opola miała miejsce uroczystość 110 rocznicy urodzin mjr Jerzego Olgierda Iłłakowicza oraz 110 rocznicy urodzin Witolda Jerzego Iłłakowicza.
Organizatorem uroczystości była Prezes Fundacji Wiara i Wola Pani Małgorzata Iłłakowicz oraz Wójt Gminy Łaziska Pan Roman Radzikowski.
W uroczystościach udział wzięli członkowie Okręgu Lubelskiego Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych z Lublina i Chełma, Grupy Rekonstrukcji Historycznej im. 1 Pułku Legii Nadwiślańskiej Ziemi Lubelskiej NSZ, GRH im. Sierż. Stefana Brzuszka ps. Boruta, Stowarzyszenia Kawaleryjskiego – Szwadron ckm im. 24 Pułku Ułanów z Borowa oraz Stowarzyszenia Kawaleryjskiego im 1 Pułku Strzelców Konnych z Garwolina odwołującego się do tradycji Pułku w którym służyli Witold i Adam Iłłakowicze. Na uroczystościach nie mogło zabraknąć także członków Obozu Narodowo-Radykalnego, w kierownictwie którego przed wojną był Jerzy Olgierd Iłłakowicz. Byli także obecni strażacy, poczet sztandarowy Szkoły Podstawowej w Łaziskach oraz delegacja Fundacji Niepodległości.
Gości honorowymi byli Wojewoda Lubelski – prof. Przemysław Czarnego, Dowódca Batalionu dowodzenia Wielonarodowej Brygady (część polska) mjr Michał Szmajda oraz z Dęblina – Dowódca 22 batalionu lekkiej piechoty z 2. Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej – ppłk Sławomir Mizaga. Przed rozpoczęciem Mszy św. w miejscowej kaplicy Wójt Łazisk powitał gości oraz odczytał treść postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy z dnia 26 czerwca 2017 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (Monitor Polski z 2017 r. poz. 802), w którym to Jerzy Olgierd Iłłakowicz za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wojewoda Lubelski prof. Przemysław Czarnego wręczył odznaczenie bratankowi – Witoldowi Iłłakowiczowi synowi Witolda. Następnie prof. Czarnek wskazał na zasługi Jerzego i Witolda Iłłakowiczów, zaznaczając iż przez blisko 30 lat Wolnej Polski Żołnierze podziemia zbrojnego byli wciąż wyklęci dla kolejnych rządów. Wskazał także na karuzele kłamstw jakie do dnia dzisiejszego są powielane na temat Brygady Świętokrzyskiej NSZ.
Następnie miała miejsce Msza św. w intencji braci Jerzego i Witolda Iłłakowiczów, podczas kazania proboszcz pobliskiej parafii wskazał na zasługi matki Jerzego i Witolda, Haliny Iłłakowicz z d. Kleniewskiej, która na rzecz parafii rzymsko-katolickiej w Opolu przekazała plac w Łaziskach oraz fundusze na wybudowanie tutejszej kaplicy. Kaznodzieja omówił losy kaplicy w tym problemy w jej wyremontowaniu podczas ciemnej nocy komunistycznej okupacji. Oprawa muzyczna mszy św. była w wykonaniu Orkiestry Wojska Polskiego. Po mszy św. miało miejsce odczytanie przez Małgorzatę Iłłakowicz listu od Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych -Jana Józefa Kasprzyka, poświęcenie i odsłonięcie tablicy poświęconej bohaterom dzisiejszej uroczystości. Odsłonięcia dokonali syn i wnuk Witolda Iłłakowicza. Kolejnymi punktami uroczystości było złożenie wiązanek przed tablicami oraz wykład dra Rafała Drabika z lubelskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. Po wykładzie na placu przed kaplicą miał miejsce pokaz jazdy kawaleryjskiej w wykonaniu członków Stowarzyszenia Kawaleryjskiego – Szwadron ckm im. 24 Pułku Ułanów. Na zakończenie w miejscowej szkole wszyscy zebrani mogli posilić się wojskową grochówka.
Jerzy Olgierd Iłłakowicz (ur. 8 marca 1908 w Łaziskach, w woj. lubelskim, zm. 13 stycznia 1984 w Fort Lauderdale) – polski działacz organizacji podziemnych w czasach II wojny światowej, żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych. Syn Witolda i Haliny z Kleniewskich h. Zagłoba. Po maturze w 1926 ukończył studia rolnicze na Uniwersytecie Katolickim w Louvain (Belgia), a następnie studia w Wyższej Szkole Handlowej w Lozannie (Szwajcaria). W ich trakcie studiował przez jeden rok w London School of Economics (Anglia). Po studiach, aż do wybuchu II wojny światowej, pracował w bankowości.
W okresie międzywojennym działacz Obozu Narodowo-Radykalnego. Po wybuchu wojny, wraz z innymi członkami Grupy Szańca, przystąpił do tworzenia konspiracyjnej organizacji katolicko-narodowej Związek Jaszczurczy. Otrzymał zadanie organizacji resortów cywilnych oraz został szefem finansów, którą to funkcję pełnił w Narodowych Siłach Zbrojnych do 1944. Był przedstawicielem ZJ w Tymczasowej Narodowej Radzie Politycznej. Wiosną 1944 został członkiem Rady Politycznej NSZ. W sierpniu 1944 oddelegowany do okręgu częstochowskiego NSZ. Następnie został szefem departamentu VI w dowództwie NSZ, ze stopniem kapitana.
W styczniu 1945 ewakuował się do Wiednia i dalej na zachód, gdzie doczekał wyzwolenia przez armię USA. We Frankfurcie został przydzielony do Polskiej Misji Łącznikowej. Z żołnierzy Brygady Świętokrzyskiej NSZ oraz wyzwolonych jeńców, którzy znaleźli się w amerykańskiej strefie okupacyjnej, zorganizował, na polecenie dowództwa amerykańskiego, kompanie wartownicze. Po reorganizacji amerykańskich sił okupacyjnych i powstaniu Continental Base Section pełnił funkcję, w stopniu majora, starszego oficera łącznikowego. Po następnej reorganizacji w armii okupacyjnej USA został delegowany do głównej kwatery I.R.O. – Międzynarodowej Organizacji ds. Uchodźców w Heidelbergu. Potem stworzył Stowarzyszenie Polskich Emigrantów, które miało, przede wszystkim, roztoczyć opiekę nad żołnierzami Brygady Świętokrzyskiej, a także ułatwić im życie na emigracji i znalezienie zatrudnienia. W 1953 emigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie zapisał się do szkoły hotelarskiej, którą ukończył po półtora roku. Zatrudniony został jako kierownik klubu w Wilmington w stanie Delaware, gdzie pracował do emerytury.
Witold Iłłakowicz (ur. 19 marca 1918 r., – zm. 01 stycznia 1966 r.) – brat Jerzego. Żołnierz Armii Krajowej – Okręgu Warszawskiego. Powstaniec Warszawski, walczył w I Obwodzie „Radwan” (Śródmieście) – 4. Rejonie – XII zgrupowania im. Łukasińskiego (batalion „Łukasiński”) – Dywizjonie 1806 (konspiracyjny 1. pułk strzelców konnych) , następnie w Grupie „Północ” – Państwowym Korpusie Bezpieczeństwa (PKB) – Oddziale „Barry.” Od 20 września 1944 r. w 28. Dywizji Piechoty AK im. Stefana Okrzei – 15. pułku piechoty AK „Wilków”. Po upadku Powstania, internowany, przebywał w obozie jenieckim na terenie Niemiec.
